Kicki loopt dan inmiddels al een tijdje met het idee rond om haar onderbeen te laten amputeren. Haar behandelend arts stond hier alleen (nog) niet voor open en ook uit haar omgeving ontvangt Kicki weerstand.   

“In het jaar voor mijn amputatie ben ik naar het prothesefestival in Amsterdam gegaan. Ik wilde me voorbereiden en had heel sterk het gevoel dat ik hier antwoorden zou vinden.” Daar zag Kicki dat er zoveel te bereiken is met een prothese dat ze het daarna zeker weet, ze wil haar voet laten amputeren. “En als bijkomend voordeel bleken mijn arts en Frank elkaar te kennen. Het gesprek dat volgde bleek het laatste zetje dat hij nodig had om over te gaan tot amputatie.”   

Vanaf dat moment wordt Kicki begeleid door team Frank Jol. “Ik begon alvast met trainen en fysiotherapie om sterk te worden voor de amputatie. Ook ontmoette ik gelijkgestemden, wat heel fijn was.”   

“Het is nog geen jaar terug dat de amputatie plaatsvond, maar ik merk dagelijks hoe ik nog steeds vooruitga. “Ik was gek op dansen maar dat ging echt niet meer, inmiddels kan ik alweer een half uurtje meedoen met Zumba.”   

Kicki staat voor groep 8 van de basisschool en merkt dat ze veel actiever aanwezig is. “De leerlingen zijn heel behulpzaam voor mij, maar ik merk aan mezelf hoe fijn ik het vind dat ik de trap kan pakken in plaats van de lift of dat ik weer lopend mee kan met een uitje naar het Rijksmuseum.” Maar het mooiste voor Kicki is dat zij in plaats van toeschouwer weer onderdeel is van haar gezin. “Lekker met mijn meiden naar de speeltuin, samen van de glijbaan of in het zand spelen. Dat soort kleine dingen heb ik enorm gemist.”  

Kicki staat er vaak bij stil dat gewone dingen weer kunnen, al wordt boodschappen doen inmiddels wel weer normaal. “Soms vragen mensen zich ook af: “Hoe ben je hier gekomen dan?”, omdat ze niet meer gewend zijn dat ik lopend kom.” Iedere maandag gaat Kicki nog naar Team Frank Jol voor fysiotherapie en zwemmen of soms om wat aan te laten passen aan haar prothese. “Ik wil eigenlijk wel vaker, ik ging eerst drie keer per week. Maar ik wilde ook dolgraag weer werken, dus voor nu lukt het 1 keer en ik kan op het werk ook veel dagelijkse oefeningen doen. Ook doe ik een les crossfit en nog een andere training om vooruit te blijven gaan.” 

Kicki vindt het erg fijn dat Team Frank Jolde de lat hoog legt. “Ze behandelen je niet als patiënt, waardoor ik mij normaal voel. Ze zijn soms ook best wel streng, als iets niet lukt is het mijn eigen verantwoordelijkheid en gaan we meteen door om het nogmaals te proberen. Het klinkt misschien hard maar juist hierdoor leer ik enorm veel en ga ik met grote sprongen vooruit.”  

Bij Team Frank Jol ontmoet Kicki ook mensen die wat op haar voorlopen en waar ze mooi een beetje af kan kijken. “Zo zou ik bijvoorbeeld weleens met zo’n blade willen proberen te hardlopen.” Maar eerst moet Kicki nog even wachten op een definitieve prothese. “Doordat ik nog midden in mijn herstel zit slinkt mijn stomp nog steeds en moet ik nog even wachten tot ik een definitieve koker kan krijgen.”  

Niet alleen voor Kicki is de begeleiding bij team Frank Jol heel fijn. “Mijn moeder had veel moeite met mijn keuze voor amputatie. Ook zij kon haar vragen en zorgen bij Team Frank Jol kwijt waardoor ze mij beter ging begrijpen.” Ook de dochters van Kicki zijn inmiddels gewend aan het nieuwe been van mama. “De meiden mogen bijvoorbeeld weleens mee als ik ga zwemmen, daardoor waren ze heel snel gewend aan de nieuwe situatie.” 

Traditiegetrouw gaat Kicki met haar man naar de Kerstmarkt in Duitsland voor hun trouwdag en wilde daar deze keer zonder scootmobiel overheen. “Nog niet zolang geleden had ik niet gedacht deze wens überhaupt te kunnen hebben.” Ook voor komend jaar heeft Kicki mooie plannen. “Ik wil graag met mijn klas op kamp en van de zomer met mijn meiden naar het strand. Dat ik daar nu weer over na kan denken, daar ben ik enorm dankbaar voor.” 

Inmiddels is het gelukt om zelfs twee volle dagen over de Kerstmarkt te lopen en is Kicki op het strand geweest!