Het verhaal van Lizzie

Geplaatst op: 21 oktober 2024

Lizzie kan toveren met protheses, ze loopt overal op weg. Als der moeder (Sandra) vraagt vind je het lastig dat je een prothese hebt? Vindt Lizzie dat een rare vraag. ‘Je vraagt dat nooit, dit heb ik gewoon en hoort bij mij.’ Door een aangeboren afwijking werd Lizzies been geamputeerd toen ze nog maar 9 maanden oud was. Ze kent daardoor haar lichaam niet anders dan hoe het is. Dat Lizzie een pittige tante is merkt haar omgeving al snel. Tegen elke verwachting in loopt ze binnen een jaar al.   

Hard werken
Sinds 2021 komt Lizzie bij het team van Frank Jol. Tijdens het intakegesprek zei Frank, het wordt hard werken, we worden een keer boos op elkaar en hebben allemaal een keer geen zin. Maar we gaan voor het allerbeste resultaat. Sandra: ‘Toen Frank de eerste keer met Lizzies prothese aan het werk ging haalde hij direct de bovenbeenkap eraf. Ik dacht, ooh jee dit wordt niks.’ Maar niks bleek minder waar. Lizzie: ‘Ik zeg gewoon precies wat ik voel en Frank of Carsten luisteren heel goed naar mij. De ene keer is het beter de andere keer moet er nog iets veranderd worden.’ Sandra: ‘Lizzie kan zo goed aangeven wat er goed of niet goed is en team Frank Jol gaat door tot het goed is.’  

Rust
Lizzie is inmiddels 11 jaar oud en een lekkere sportieve dame. Ze is gek op hardlopen, tennis en voetballen. Sandra: ‘Sinds Lizzie een prothese van team Frank Jol heeft en met Freek traint zien wij als ouders zoveel vooruitgang. Voor die tijd moesten we altijd rekening houden met Lizzie. Veel dragen, een step en rolstoel mee en vooral veel angst over wat ze allemaal wel en niet zou kunnen in de toekomst.’ Ook op school zag het er voor Lizzie heel anders uit. Lizzie: ‘Vroeger kon ik niet zolang buitenspelen want dan kreeg ik pijn en moest ik eerder naar binnen. Dan mocht ik een vriendinnetje uitkiezen die met mij meeging of kwam mama mij ophalen.’ Nu speelt Lizzie gemakkelijk de hele pauze buiten, zelfs als ze langer buiten spelen dan normaal. Ze kan zelfs fietsend naar school, iets wat ze nooit verwacht hadden. Sandra: ‘Als Lizzie uitgenodigd werd voor een partijtje belde moeders vooraf vaak om te vragen of Lizzie iets wel of niet kon. Nee is nu geen antwoord meer en onze angst is helemaal verdwenen, dat geeft zoveel rust.’  

 

Eigenwijs
Freek is streng voor Lizzie tijdens de trainingen. Lizzie: Freek zegt steeds dat ik met ronde benen moet lopen. Maar ik wil zelf weten hoe ik loop. Ik ben nogal eigenwijs dus als ik iets niet wil doe ik het niet.’ Sandra lacht, ‘Die twee kunnen dan gewoon ruzie staan maken met elkaar.’   

Eerder dit jaar had Lizzie last van vervelende ontstekingen. Sandra: ‘Op zondagavond heb ik Freek geappt omdat ik het niet meer wist. Frank belde mij toen direct om mee te denken. Dat er mensen zijn die zich zo inzetten voor jouw kind, is als ouder zijnde het grootste geluk.’   

Re-Abled
Als je aan Lizzie vraagt wat zou je heel graag willen doen hoeft ze daar nog geen seconde over na te denken. Lizzie: ‘Met de scouting op kamp, maar dan gaan ze allemaal dingen doen die ik niet kan met de prothese die ik nu heb.’ Ook daar heeft team Frank Jol meegedacht. Sandra: ‘Lizzie doet mee aan het re-abled programma van de Bibian Mentel Foundation en team Frank Jol.

Dankzij hun inzet kunnen we nu voor Lizzie een waterprothese aanschaffen, echt fantastisch.’     

Met de Bibian Mentel Foundation maakt Lizzie nog veel meer toffe dingen mee. Lizzie: ‘Ik mocht mee naar een trampoline park en steppen met Kriss Kross Amsterdam. Dan denk ik, nu maak ik even gebruik van mijn been.’ Iets wat Lizzie nooit doet. Lizzy: ‘Ik vind het stom als mensen wat van mijn been vinden of zeggen. Dit ben ik en ik ben gewoon supergelukkig!’